Αγρίππας ο Βιθύνιος αρχαίος Έλληνας αστρονόμος

Ο Αγρίππας ήταν αρχαίος Έλληνας αστρονόμος, ενεργός κατά τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ.. Το μόνο πράγμα που είναι γνωστό για αυτόν αφορά μία αστρονομική παρατήρηση που κατέγραψε το έτος 92 μ.Χ.. Η παρατήρηση αυτή αναφέρεται από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο στην Αλμαγέστη (Ζ΄, 3). Συγκεκριμένα, ο Πτολεμαίος γράφει ότι κατά το δωδέκατο έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Δομιτιανού, την έβδομη ημέρα του μήνα Μητρώου, ο Αγρίππας παρατήρησε την επιπρόσθηση ενός τμήματος των Πλειάδων από το νοτιότερο μέρος της Σελήνης.

Ο σκοπός της παρατηρήσεως του Αγρίππα ήταν πιθανώς να ελέγξει τη μετάπτωση των ισημεριών, η οποία είχε ανακαλυφθεί από τον `Ιππαρχο 250 περίπου χρόνια νωρίτερα.

Ο κρατήρας Αγρίππας κοντά στο κέντρο της ορατής από τη Γη πλευράς της Σελήνης πήρε το όνομά του από τον αρχαίο αυτό αστρονόμο.

Αγλαονίκη αρχαία ελληνίδα αστρονόμος

Πρωτοπόρος στην αστρολογία και διάσημη για τις ακριβείς προβλέψεις της στην αστρολογία

Η Αγλαονίκη, αναφερόμενη από τον Πλούταρχο ως Αγανίκη (5ος αι. π.Χ.), ήταν μια αρχαία Ελληνίδα αστρονόμος (η πρώτη χρονολογικά γυναίκα αστρονόμος της αρχαίας Ελλάδας) από τη Θεσσαλία. Αναφέρεται πιο συγκεκριμένα ως Αγλαονίκη η Ηγήτορος επειδή ήταν κόρη του ηγέτη («Ηγήτορα» ή «ταγού») των Θεσσαλών.

Δεν είναι γνωστό τίποτα από τη ζωή της Αγλαονίκης. Ωστόσο αναφέρεται ότι ήταν διάσημη για την ικανότητά της να προβλέπει τις εκλείψεις Ηλίου με ακρίβεια ώρας, κάτι παρόμοιο δηλαδή με τον περίπου σύγχρονό της Θαλή, πράγμα που προδίνει μια παραπέρα γνώση στη Μαθηματική Αστρονομία σε σχέση με τους Βαβυλώνιους αστρονόμους. Η ίδια, κατά την παράδοση, ισχυριζόταν ότι κατέβαζε από τον ουρανό τη Σελήνη, μία φράση που σχετίζεται με την πρόβλεψη των εκλείψεων Σελήνης, επίσης με ακρίβεια ώρας. Σχετικό σχόλιο υπάρχει στον Απολλόδωρο (Ρόδιον Δ΄ 59). Υπάρχει και η άποψη ότι ήταν μάντιδα και αστρολόγος από άσπονδους εχθρούς που δεν κατανόησαν ποτέ την επιστημονική της μεθοδολογία στην τότε μαθηματική αστρονομία.Η Αγλαονίκη υπήρξε η πρώτη γυναίκα αστρονόμος. 

Ο κρατήρας Αγλαονίκη στο νότιο ημισφαίριο της Αφροδίτης, που έχει διάμετρο 64 km, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή της αρχαίας αυτής αστρονόμου.

Αλίντα Κανάκη 

Αέτιος ο Αντιοχεύς : Αστρονόμος, μετεωρολόγος και φυσικός του 1ου ή 2ου αιώνα π.Χ.

Γέννηση	1ος αιώνας
Θάνατος	2ος αιώνας
Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Ιδιότητα   αστρονόμος και     φιλόσοφος

Ο Αέτιος από την Αντιόχεια της Συρίας υπήρξε φιλόσοφος περιπατητικός (δηλαδή οπαδός των θεωριών του Αριστοτέλη δοξογράφος και επίσης αστρονόμος, μετεωρολόγος και φυσικός του 1ου ή 2ου αιώνα π.Χ.

Προπαντός υπήρξε αξιόλογος διότι ασχολήθηκε με τη συστηματική καταγραφή φιλοσοφικών και επιστημονικών θεωριών των προγενεστέρων του. Το σπουδαιότερο των συγγραμμάτων του έφερε το τίτλο «Περί των αρεσκόντων τοις φιλοσόφοις φυσικών δογμάτων ξυναγωγή» ή άλλως «Συναγωγή περί αρεσκόντων» τμήματα του οποίου βρέθηκαν εγκατεσπαρμένα σε διάφορους μεταγενέστερους του (Στοβαίος, Νεμέσιος κλπ). τα οποία κατάφερε και συνέλεξε ο Ντιλς που συναρμολόγησε και αποκατέστησε το μέχρι σήμερα απολεσθέν πρωτότυπο. Το πλέον αξιόλογο που ήλθε στο φως μετά από αυτή τη προσπάθεια αποκατάστασης του έργου του Αέτιου είναι η από αυτόν διασωθείσα πληροφορία ότι ο Αναξίμανδρος υπήρξε ο μακρινός πρόδρομος της δαρβίνειας θεωρίας περί της εξελίξεως των πρωτογόνων οργανισμών και της γενέσεως των ειδών.

Γενικά όμως ο ίδιος ασχολήθηκε με την ιστορία των φυσικών επιστημών έχοντας ως πρότυπο ανάλογο σύγγραμμα του Θεόφραστου καθώς και εκείνες τις φυσικές φιλοσοφίες των Θαλή, Πυθαγόρα και Ποσειδωνίου. Το έργο του κρίθηκε πολύτιμη πηγή διότι περιέχει αποσπάσματα έργων που έχουν χαθεί.

Τον Αέτιο τον φιλόσοφο αναφέρουν οι Στοβαίος, Ψευδοπλούταρχος, Πλίνιος, Θεοδώρητος και Πορφύριος.

πηγή : https://el.wikipedia.org

Άδραστος ο Κυζικηνός

Ο Άδραστος ο Κυζικηνός ήταν αρχαίος σοφός που αναφέρεται μαζί με τον Δίωνα τον Νεαπολίτη σε ένα έργο του Ιερού Αυγουστίνου. Φαίνεται ότι ήταν ένας Ρωμαίος αστρονόμος. Παρότι από τη σύντομη και δευτερογενή αναφορά του Αυγουστίνου μαθαίνουμε πολύ λίγα για τη ζωή ή για το έργο του, μάλλον υπήρξε μία αυθεντία της εποχής του στην αστρονομική παρατήρηση.

Σύμφωνα με το έργο του Αυγουστίνου " Η πόλη του Θεού'', ο Βάρρων  (116–27 π.Χ.) ανέφερε τον Άδραστο και τον Δίωνα ως αυθεντίες για τη χρονολόγηση ενός αστρονομικού φαινομένου που περιελάμβανε τον πλανήτη Αφροδίτη,περιγράφοντάς τους ως «mathematici nobiles» (φράση που έχει την έννοια «διακεκριμένοι αστρονόμοι» ή αστρολόγοι). Και πάλι σύμφωνα με τον Αυγουστίνο, ο Βάρρων κατέγραψε τα παραπάνω στο έργο του De gente populi Romani. Παρότι το έργο αυτό έχει χαθεί, ο Αυγουστίνος μάς διασώζει το παρακάτω απόσπασμα:

Εκεί συνέβη ένας αξιοσημείωτος ουράνιος οιωνός: Ο Κάστωρ καταγράφει ότι στο φωτεινό άστρο Αφροδίτη, ονομαζόμενο Vesperugo υπό του Πλαύτου και το υπέροχο «`Εσπερος» υπό του Ομήρου, συνέβη κάτι το τόσο παράδοξο και θαυμαστό, ώστε άλλαξε το χρώμα του, το μέγεθός του, τη μορφή και την πορεία του, πράγμα που δεν είχε ποτέ συμβεί πριν, και ούτε έχει ξανασυμβεί από τότε. Έσπερος (μυθολογία), μυθικό πρόσωπο που προσωποποιούσε τον Αποσπερίτη.Αφροδίτη (πλανήτης) όταν εμφανίζεται μετά τη δύση του Ήλιου (την «εσπέρα»).Αποσπερίτης.

Ο Άδραστος ο Κυζικηνός και ο Δίων ο Νεαπολίτης, φημισμένοι αστρονόμοι, είπαν ότι αυτό έλαβε χώρα κατά τη βασιλεία του Ωγύγη.

— Αυγουστίνου De Civitate Dei. Βιβλίο XXI, κεφ. 8.

Ο Αυγουστίνος χρησιμοποίησε αυτές τις αρχαίες αστρονομικές αναφορές για να προωθήσει αυτό που έχει αποκληθεί η «επιστημική θεωρία των θαυμάτων». Εδώ ο Αυγουστίνος ισχυρίζεται ότι, αν ο Βάρρων αποκάλεσε το φαινόμενο που είχαν μελετήσει ο Άδραστος και ο Δίων «οιωνό», τότε δεν θα μπορούσε να είναι αντίθετο με τη φύση, αλλά θα πρέπει απλώς να είναι ανεξήγητο για την τρέχουσα κατανόησή μας για τη φύση.

 πηγή: http://el.wikipedia.org/