Η αφήγηση του Άστρου της Βηθλεέμ δεν περιγράφει ένα στιγμιαίο ουράνιο φαινόμενο, όπως έναν μετεωρίτη ή έναν κομήτη, αλλά ένα εξελισσόμενο γεγονός διάρκειας μηνών, με σαφή επαναληπτική δομή και προβλέψιμο χρονισμό. Αυτή η λεπτομέρεια από μόνη της αποκλείει τα τυχαία φαινόμενα και εντάσσει το Άστρο της Βηθλεέμ στην κατηγορία των πλανητικών συνόδων, δηλαδή γεγονότων που υπακούουν σε μαθηματικούς κύκλους και ουράνια γεωμετρία.
Η αστρονομία δεν προσεγγίζει το φαινόμενο συμβολικά, αλλά παρατηρησιακά. Και όταν το παρατηρήσουμε με αυτόν τον τρόπο, προκύπτει ένα γεγονός υψηλής ακρίβειας, πλήρως εναρμονισμένο με τις περιγραφές της εποχής.
📊 Τα αριθμητικά δεδομένα
Το έτος 7 π.Χ. καταγράφεται η τριπλή σύζευξη Δία–Κρόνου, αποτέλεσμα της συνοδικής περιόδου των δύο πλανητών, η οποία ανέρχεται περίπου στα:
🪐 19,86 έτη (μέσος κύκλος επανεμφάνισης).
Η ιδιαιτερότητα αυτής της περίπτωσης δεν ήταν μία μεμονωμένη σύζευξη, αλλά τρεις διαδοχικές προσεγγίσεις, οι οποίες σημειώθηκαν:
📍 29 Μαΐου 7 π.Χ.
📍 30 Σεπτεμβρίου 7 π.Χ.
📍 5 Δεκεμβρίου 7 π.Χ.
Όλες πραγματοποιήθηκαν εντός στενής γωνιακής απόστασης (<1°), πάνω στην εκλειπτική, στο ίδιο ουράνιο τόξο του ζωδιακού κύκλου. Ένα τέτοιο φαινόμενο είναι σπάνιο, προβλέψιμο και απολύτως καταγεγραμμένο από την ουράνια μηχανική.
🔭 Οπτική και γεωμετρική ανάλυση
Ο Δίας παρουσίαζε υψηλή φαινόμενη λαμπρότητα (μέγεθος περίπου –2), γεγονός που τον καθιστούσε κυρίαρχο φωτεινό δείκτη στον νυχτερινό ουρανό. Ήταν το πιο εμφανές «σημείο αναφοράς» για έναν παρατηρητή της εποχής.
Ο Κρόνος, αν και σαφώς ασθενέστερος (περίπου +0,5), λειτουργούσε ως χρονικός δείκτης μακρών κύκλων, προσδίδοντας στο φαινόμενο διάρκεια και σταθερότητα.
Η φαινόμενη οπισθοδρόμηση του Δία, αποτέλεσμα της σχετικής κίνησης Γης–Δία–Κρόνου, προκάλεσε την τριπλή προσέγγιση, δίνοντας την εντύπωση ότι το «άστρο»:
🔁 σταματά,
🔁 αλλάζει πορεία,
🔁 και επανεμφανίζεται.
Ακριβώς αυτή η περιγραφή συναντάται και στις αρχαίες μαρτυρίες.
Η θέση των πλανητών κοντά στον ουράνιο ισημερινό τούς καθιστούσε ορατούς σε μεγάλο γεωγραφικό εύρος, από τη Μεσοποταμία έως την Ανατολική Μεσόγειο, επιτρέποντας σε έμπειρους παρατηρητές να παρακολουθήσουν τη μεταβολή τους στον χρόνο.
🧭 Ο ουράνιος χάρτης και το ταξίδι
Η χρονική απόσταση μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης συνόδου, περίπου τέσσερις μήνες, συμβαδίζει με ταξίδι 800–1.000 χιλιομέτρων από τη Μεσοποταμία προς την Παλαιστίνη.
Η επανεμφάνιση του Δία μετά την οπισθοδρόμησή του εξηγεί με αξιοσημείωτη ακρίβεια τη φράση ότι το άστρο «προπορεύεται και στέκεται».
Δεν πρόκειται για ποιητική μεταφορά.
Πρόκειται για παρατηρησιακή αστρονομία, αποτυπωμένη σε κίνηση, χρόνο και γεωμετρία.
🌍 Γιατί αυτό έχει σημασία σήμερα
Οι σύνοδοι Δία–Κρόνου χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους αστρονόμους όχι για να περιγράψουν μεμονωμένα γεγονότα, αλλά ως δείκτες ιστορικού χρόνου.
Δεν δήλωναν «τι θα συμβεί».
Δήλωναν ότι μια φάση ολοκληρώνεται και μια άλλη ξεκινά.
Το Άστρο της Βηθλεέμ δεν ήταν μοναδικό ως φαινόμενο.
Ήταν κομβικό.
Ένας κόμβος μέσα σε έναν μεγάλο κοσμικό κύκλο.
Και οι κύκλοι αυτοί:
📐 υπολογίζονται,
🌌 χαρτογραφούνται,
⏳ και επαναλαμβάνονται.
🔗 Πλήρης ανάλυση:
👉 https://alindakanaki.gr/astro-tis-vithleem-astrologia-epoxes/
By Alinda Kanaki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.