Πριν από 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια, συνέβη η πιο δραματική αλλαγή που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης μας.
Τα κυανοβακτήρια έμαθαν τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης και άρχισαν να παράγουν οξυγόνο.
Για την αρχαία αναερόβια ζωή, το οξυγόνο ήταν ένα θανατηφόρο δηλητήριο: οξείδωνε μόρια, κατέστρεφε κυτταρικές δομές και σκότωνε. Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό — εξαφανίστηκε περίπου το 99% των οργανισμών που υπήρχαν τότε.
Οι ωκεανοί «σκούριασαν», καθώς ο διαλυμένος σίδηρος οξειδώθηκε και κατακάθισε στον πυθμένα σχηματίζοντας τα μεγάλα κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος που εξορύσσουμε μέχρι σήμερα.
Ο ουρανός, που τότε είχε πορτοκαλί χρώμα λόγω αερολυμάτων, έγινε μπλε.
Η ατμόσφαιρα μεταμορφώθηκε πλήρως: από ένα περιβάλλον χωρίς οξυγόνο, σε ένα μίγμα τοξικό για τον παλιό βιόκοσμο.
Αυτό το κοσμικό γεγονός ονομάζεται Μεγάλη Οξείδωση της Ατμόσφαιρας.
Μόνο οι οργανισμοί που προσαρμόστηκαν στο νέο «τοξικό» στοιχείο επέζησαν. Και μέσα από αυτή την κρίση, η εξέλιξη μετέτρεψε το δηλητήριο σε πόρο:
εμφανίστηκε η αερόβια αναπνοή, μια πηγή ενέργειας πολλαπλάσια πιο αποτελεσματική από την αναερόβια.
Κάθε αναπνοή που παίρνουμε σήμερα είναι το ίδιο οξυγόνο που κάποτε εξολόθρευσε έναν ολόκληρο κόσμο.
Το προϊόν της μεγαλύτερης μαζικής εξαφάνισης… είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε αέρα της ζωής.
